Basi = Klaar

De laatste 1,5 week voelt als een maand, elke dag een nieuw avontuur. Zo ook de logeerpartij bij Dada Lulu.

Na ons toeristische tripje op Zanzibar met zijn blauwe zee, palmstranden en massatoerisme, toch nog terug in het Tanzaniaanse leven. Via via (de nicht van de vriendin van een kennis uit Lindi) hebben we een slaapplaats kunnen regelen in Dar Es Salaam. Lekker goedkoop en gelijk iemand om de teksten op de Kanga's te vertalen die we als souvenir naar Nederland wilden nemen (= traditionele lap stof bedrukt met een spreuk waarvan de vrouwen er 2 dragen. De eerste over een jurk of rok, en de tweede bedekt het hoofd of wordt gebruikt om een kind op de rug te dragen).

Bezweet, verwaaid en nat van het zeewater kwamen we na onze bootreis van Zanzibar naar Dar op haar afgestapt: Lulu: een echte ronde, kleine Afrikaanse met minirok, strak in de make-up en onwaarschijnlijk hoge naaldhakken. Als een echt businessvrouwtje commandeert ze met haar 23 lentes de boel aardig in de rondte. Zo ook ons. We werden in een taxi geladen, en na diverse keren stoppen onderweg om wat zaakjes te regelen kwamen we aan in het appartement.

Daar was een groot aantal familieleden, huismeid, timmermannen en andere mensen aanwezig. Wie nu de tante, nicht of oma van wie was bleef onduidelijk. Wel duidelijk was dat we aardig in de watten gelegd werden: heerlijk eten, omelet met toebehoren voor ontbijt, de mooiste slaapkamer van het huis (’s nachts als je naar het toilet ging zag je de rest in de gang, huiskamer en op het balkon liggen) en aandacht in overvloed.

Tussendoor hebben we op dinsdag ook nog een bezoekje gebracht aan het Universiteitsziekenhuis van Dar Es Salaam: Muhumbili Hospital. Hoezo beroepsgek?!
We werden rondgeleid door Flying Doctor Hadija, die we in Lindi ontmoet hebben. Muhumbili Hospital betekent: enorme gebouwen, massa’s patiënten, meer apparatuur en luxe beschikbaar, maar viezer dan in Lindi. Afval gooi je op de grond, niet in de prullenbak. Op de neonatologie liggen er veertig baby’tjes per kamer bij 40 graden, met zijn 3-en in 1 wiegje en 2 zusters. Zeventig bevallingen op een dag, een te kort aan dokters, verpleegkundigen en ander personeel. Je begrijpt dat hier geen optimale zorg geleverd kan worden. Het was een fabriek.

Uncle Micky en Lulu hebben ons geweldig geholpen met het uitzoeken van souveniertjes. We zijn prima geslaagd en hebben bovendien alle hoeken van de stad gezien. En ook toen werden er nog heel wat zaakjes bekonkeld door Lulu. De taxichauffeur maar wachten…

Het is moeilijk om uit te leggen hoe het voelt om zo op stap te worden meegenomen. Het enige wat ik er over kan zeggen is: Als je ooit in de gelegenheid komt om met een Afrikaan op stap te gaan. Ga zitten en wacht af. Ze ritselen, ze regelen, je hebt geen idee hoe, wat en waarom iets gebeurt. Verbaas je en geniet. Hoe groot de chaos ook is het komt allemaal weer goed. En nog beter, het maakt je reis onvergetelijk.

Het zit erop, aan al het goede komt een einde. Terug naar het gewone leven, voor 2 dagen. Als of het nog niet genoeg is breng ik dan een bezoekje aan de Olympische spelen om mijn geliefde zwager en zijn vriendin naar goede prestaties te schreeuwen.

Bedankt voor alle leuke reacties. Super om te merken dat mijn verhalen een luisterend oor (oog) vonden. Asante sana!