Weekendje Masasi

Onze tijd in het ziekenhuis zit er op, we zijn nu een weekendje in Dar Es Salaam en reizen daarna door naar Selous National Park voor een Safari. Vorig weekend zijn we ook al op pad geweest:

Met Oudjaar verlieten we na 4 weken voor het eerst Lindi, alsof op schoolreisje gingen. Het was heerlijk om even weg te zijn, en we kwamen ogen te kort om alles vanuit de auto in ons op te nemen. Overal reden mensen op fietsen met enorme ladingen water en steenkool. Uit de bosjes kwamen overal mensen in gekleurde doeken met ladingen op hun hoofd en terwijl we door de dorpjes raasde vergaapte we ons aan de hutjes, openluchtscholen en waterpompen.

Ons goede voornemen voor het nieuwe jaar was dan ook om dit te herhalen. Bij het Nieuwjaarsfeest hebben dan ook maar gelijk contacten gelegd met de aanwezige ontwikkelingswerkers om bij hun op visite te gaan. Dit weekend moest het dan gebeuren. We zouden op bezoek gaan bij Chris en Machiel, en hun kinderen Oscar Zawadi en Tara. Zij wonen in Masasi, 140 km ten oosten van Lindi. ’s Ochtends om 6.30 namen we de bus vanaf de Stendi naar Masasi.

Vertrekken is hier altijd een belevenis op zich. Om 6.30 vertrekt de bus al luidt toeterent keurig op tijd. Tenminste, hij rijdt 50 meter verder, zodat het voor iedereen duidelijk is dat hij gaat vertrekken. Het duurt dan een half uur om Lindi uit te komen, normaal een ritje van 5 minuten, aangezien om de 100 meter gestopt wordt om nog meer mensen, kippen, zakken steenkool, gedroogde vis en waterleidingen(!) ingeladen worden.
Het eerste uur naar Nachingmoja is een echte kermisatractie, voor slechtsTsh 3500 (3 euro). De weg is zo hobbelig dat je je kunstgebit goed moet vastzetten. Volgens Annette is de Efteling er niks bij. Na Nachingmoja is het een prachtige rit door het Zuid-Tanzaniaanse landschap over een goede asfaltweg.

Na 3,5 uur kwamen we aan in Masasi. Masisi is gelegen om de Masasi hills. Oude pukkels die uit het niets uit het landschap rijzen. Terwijl we uitstapte werden we al ingesloten door de handelaren, maar nu wij ervaren Afrika gangers zijn, manoevreerde wij handig onze weg door de menigte, en bemachtigde zelfs een kettinkje voor een goed afgedongen prijs. Chris kwam ons met Oscar ophalen vanuit Oscars schooltje vlakbij de busstend. Oscar gaat naar een Tanzaniaanse pre-school voor 3 tot 7 jarige. Oscar is zelf 2.5 jaar en zo wit als maar zijn kan, en in het nieuwe schooljaar dat net begonnen is levert dat hem meer aandacht op dan hem lief is. School is hier een eufemisme voor een gebouw in een kaal veld waar de kinderen een aantal uur vrij gelaten worden, een paar juffrouwen die met elkaar kletsen in de schaduw van het gebouw, en wat pap met een liedje om de dag te beginnen.

Het was een goed weekend om heimwee te bestrijden. Het leek net of we een bezoek brachten aan Nederland. Een chaotisch familie bestaan, gillende kinderen die alles in hun mond stoppen, boterhammen met kaas om half een, de hele dag Nederlands praten en een lekker huis met een heerlijk bed. Kortom het was logereren in een 5 sterrenhotel.

In Masasi wonen mensen van het Makonde volk. Dit is een volk dat in vroegere dagen uit Mozambique gevlucht is voor overstromingen en oorlogen. Het is ook daarom dat zij zich vestigden op het Makonde plateau dat slechts een zeer beperkte watervoorraad kent. In Tanzania staan deze mensen bekent om zijn prachtige houtsnijwerk. Dit is in heel Tanzania verkrijgbaar, en wordt massaal door toeristen aangeschaft. Indrukwekkend zijn de afbeeldingen van de gemeenschap, mensen die op elkaar gestapeld zijn samen met lokale attributen, vrouwen met kinderen, mannen met visgerrei etc. Ook wij lieten deze kunstwerken voor spotprijsjes niet aan onze neusvoorbij gaan.

Na nog een bezoekje aan de markt (3x zo groot als die in Lindi) en een fietstochtje door de akkerlanden en rondom de Masasi hills, zijn we zondagochtend weer naar Lindi afgereist. Weer 3,5 uur in een busje, waarbij je je ogen uitkijkt.