Vumbi na Mvua ni Udongo = Stof en Regen is Modder

Stof en regen is modder, heel veel modder. In Nederland tikt de regen soms zachtjes tegen het zolderraam. Hier stort het je dak op. Het zijn de ware tropische regenbuien.
Wij werden vanmorgen erg ruw maar blij wakker, het was lekker koel voor het eerst in deze 4 weken.

Dus superfit stapte wij op onze fietsen naar het ziekenhuis. Het eerste stuk over het asfalt ging prima, maar vervolgens kwam de modder. Of liever gezegt klei, dikke plakken klei aan mijn banden. En voordat ik het wist stond mijn fiets geblokeerd, ik kon niet voor of achteruit. En terwijl ik een plas probeerde te bereiken om hem af te spoelen, zakte ik tot mijn enkels weg in de modder. Snel kwam er een Tanzaniaan aangeholt om mij uit deze benarde positie te verwijderen. Fiets op zijn nek, en een handje om mij uit de modder te trekken. Een heel oploopje stond klaar om ons te helpen.

Vervolgens moesten we nog de heuvel op naar het ziekenhuis. Dus dapper heb ik dapper de fiets met de extra kilo’s modder op mijn nek genomen. Maar toen ik hem elke 10 meter neer moest zetten, heeft Annette, die veel meer spierballen heeft dan ik, hem maar getilt (wat een geluk!). De wielen van haar fiets draaide nog gelukkig , dus over het laatste stukje harde grond zijn we verder gelopen. En onder de bagger kwamen we uiteindelijk, te laat, het ochtendrapport in lopen. We waren niet de enige die laat en een beetje verfromfraaid waren.

Nadat alle fracturen, post-operatieve patienten, en de bijtwonden van een Nijlpaard (!) weer verzorgd waren, begon vanmiddag de laatste uitdaging: het losbikken van mijn wielen. De klei was veranderd in steen, zoals nat poedersuiker ook keihard wordt. Dus het duurde even voordat ik naar huis kon.

Echter het was niet voor niks. De regen begon echt nodig te worden. Steeds meer mensen kwamen naar het ziekenhuis met ziektes omdat ze vies water hadden gedronken. En ook de akkerbouw zat om water verlegen. Je ziet met de dag alles weer groener worden om je heen. In het noorden van Tanzania, Kenia en Burundi begint, door de droogte, een hongersnood uit te breken. Daarentegen hebben ze ten zuiden van Tanzania, in Mozambique en Malawi, te maken met te veel regen. Gelukkig zitten wij er midden in, en valt er slechts af en toe een lekker buitje. Ik moet er niet aan denken om door nog grotere modderstromen mijn weg naar het ziekenhuis te ondernemen...