Siafu na Wali = Mieren met Rijst

Nu de regen is begonnen beginnen behalve de planten ook andere dingen te groeien, zoals vliegende mieren. Deze mieren kruipen niet alleen in grote hoeveelheden over de grond, maar bijten ook nog eens gemeen.

Maar ze zijn ook te eten. En dat brengt me op het eigenlijke onderwerp van dit bericht: Eten in Lindi. Als je denkt aan eten in Afrika, dan denk je meestal aan géén eten. Gelukkig blijkt dit erg mee te vallen, zeker als je wat geld op zak hebt.

In den beginne aten Annette en ik eigenlijk alleen witte brood met gekookt ei, en ’s avonds rijst met kip of vis en een rood tomatensausje Mchuzi genaamd. Maar het assortiment heeft zich snel uitgebreid:

„Chai“ = Ontbijt (letterlijk Thee)
Ons ontbijt (1 euro) bestaat gemiddeld uit 3 of 4 witte boterhammen met 2 gekookte eieren die we weggeven. Daarvoor in de plaats eten we suiker, pindakaas, pasta, bananen of appel op brood. De variatie neemt met de week toe, we hebben nu zelfs wentelteefjes voor ontbijt gehad. We drinken er thee of oploskoffie bij, wat water om de aankomende dehydratie te voorkomen, en soms wat sinaasappelsap.

Lunch eten ze hier niet, maar tussendoortjes gelukkig wel.
Terwijl de dokters snakken naar 15.00, zodat ze naar huis kunnen om te eten, doen wij (uit noodzaak) toch maar wel aan lunch. Onze lunch bestaat meestal uit Boterhammen met pindakaas (die soms te droog en oud zijn om daadwerkelijk op te eten) met soms wat fruit. Aangevuld met Samosa, aardappelen met kruiden in filodeeg gefrituurd en een soort pittige oliebollen, te verkrijgen bij Regina en Heiner in het kantoor. En als er echt geen tijd is om te eten dan is er altijd nog thee met suiker op de OK, of Coca baridi (koude cola) bij de uitgang van het ziekenhuis.

Het avondeten komt vaak pas om 20.30, dus wat te doen als je maag al om 18.00 begint te knorren?
Lekkers scoren op de plaatselijke markt al hier!!!! Cashewnoten, mango’s, bananen allerlei tropisch lekkers is in overvloed aanwezig. Maar ook Pringles (3 euro) zijn verkrijgbaar. En er is altijd koud frisdrank (35 cent) in het Hotel. En ook limoen (5 cent) uitknijpen in je Soda water levert een goede traktatie op.

En net als je naar bed wilt (soms uit verveling, Lindi is niet bepaalt een bruisende stad), het Avondeten.
Altijd verkrijgbaar in het Hotel is ugali of rijst met mchuzi, vis kan gehaald worden op de plaatselijke vismarkt en ook kip (met 1000 vlieguren of te rauw) behoort tot de mogelijkheden. Ugali is het standaard voedsel van de gemiddelde Tanzaniaan. Het is een flauwe deegbal gemaakt van mais, en is erg voedzaam, lekker is niet het goede woord voor dit gerecht.
Ook verkrijgbaar is de Lokale specialiteit “Chipsie Mayai”: patat gebakken in ei. Erg lekker als je trek hebt in een vette hap.
Maar soms, zeker als de darmen het begeven hebben door de lokale flora van bacterieen, heb je toch wel eens trek in wat anders. Dus dan vertrekken we naar de markt voor Aardappelen, Komkommer, Wortels, Chicha (een soort andijvie/postelijn-achtige groente). En dan laten we lekker Hollandse stampot maken, dit gaat natuurlijk altijd gepaard met Mchuzi. Want alles smaakt lekker met Mchuzi!

En als we echt lekker willen eten, dan gaan we bíj iemand eten. Heleen en Robert kunnen zelf goed koken, maar ook hun huishoudster Mama Juma kan er wat van. Pilau (lokaal rijstgerecht), bonenschotels, aardappelprutjes en wat rijstgerechten, we scheppen altijd 2 x op. Heleen maakt ook wel eens Mango ijs (de mango’s vallen momenteel bij bosjes uit de bomen, dus NOOIT je auto onder een mangoboomparkeren).
Alles is hier leker gekruid met lokale kruiden en altijd zit er ergens kokos in, vers geschraapt uit een kokosnoot. En ook BBQ-en met de Vis die hier altijd vers verkrijgbaar is, is een aangename bezigheid.

Dus geen vieze deegpapjes met een beetje bruin water, maar lekker gekruid eten en als je een beetje je best doet Hollandse stamppot. Hopelijk hebben jullie al honger gekregen, ik in ieder geval wel.

Karibu chakula = Eet smakelijk! (letterlijk: welkom bij het voedsel)

Annemarie

Ps: De mieren heb ik echt gegeten, gefrituurd en wel. Het smaakte naar een vettig pindaschilletje met een vissmaakje.